Θεό... Θεό... Θεό... Θεό δε σε λένε
Κεριά... κεριά... κεριά... κεριά δε σου καίνε
Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λένε
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Αγνός και καλός, ο πρώτος Χριστός
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Με κάπα ζητιάνου γυρνούσες
Και στ' άσπρα σου γένια πουλιά
Τριγύρω λαός, κι εσύ άγιο φως
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Για αγάπη και φως τους μιλούσες
Σοφέ των σοφών βασιλιά
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό δε σε λένε
Κεριά... κεριά... κεριά... κεριά δε σου καίνε
Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λένε
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό δε σε λένε
Κεριά... κεριά... κεριά... κεριά δε σου καίνε
Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λένε
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ... σουπερστάρ... σουπερστάρ
Πιλάτος λαός, σου πήρε το φως
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Κι η Αθήνα που τόσο αγαπούσες
Φαρμάκι σου δίνει πικρό
Πικρή χαραυγή, ορφάνευε η γη
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Την ώρα που εσύ ξεκινούσες
Να βρεις τον αιώνιο Θεό
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό δε σε λένε
Κεριά... κεριά... κεριά... κεριά δε σου καίνε
Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λένε
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό δε σε λένε
Κεριά... κεριά... κεριά... κεριά δε σου καίνε
Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λένε
Σωκράτη εσύ σουπερστάρ... σουπερστάρ... σουπερστάρ
Σώτια Τσώτου
